Racing White Daring Molenbeek

Het is al middernacht geworden, de ochtend van de volgende dag, wanneer het engelstalige en van Amerikanen vergeven tv-kanaal France24 uitpakt. Via Skype spreekt tot ons een vertegenwoordiger van CF2R, een Franse denktank voor onder meer terrorismebestrijding. De grijze, vermoeid ogende man heeft heel wat afgereisd. Hij heeft blijkbaar een Oekrainse vader en zit voor de Franse club in het Zwitserse Vevey. De onderzoeker heeft de oplossing voor het leed dat de ganse vorige dag, dit keer in de kleuren van een uit de onderste la getrokken Belgische vlag, aan ons is opgediend.

Hij rekent ons voor dat de helft van de Belgische Syrië-gangers uit Molenbeek komt. "Die hadden moeten worden opgesloten. Die hadden meteen bij terugkeer gevangengezet moeten worden, samen met hun gezinsleden, hun familieleden, hun vrienden en kennissen en hun schoolkameraden." En bij dat opsluiten denkt de spreker niet aan een taakstrafje maar aan "tenminste dertig jaar hechtenis".

Ik kijk in zijn grijze ogen waarmee hij ons niet kan zien en probeer me voor te stellen hoe hij zou ogen zonder het wollen vest dat hij draagt boven een donker overhemd. Zou hem het apepakje van Pinochet passen? In zijn gezicht met die kleine oogjes en die grijze snor heeft hij verdomd veel van de Chileense ex-dictator.

Ja, ik zie het nu duidelijk voor me. Ook de plek waar die grijze denktank de in zijn boekje genoteerde 20.000 Molenbeekse "jihadisten" gaat verzamelen. Middenin hun wijk ligt het voetbalstadion. Ooit was het het domicilie van Racing White Daring Molenbeek. Een typisch Belgische naam voor een club die op typisch Belgische wijze aan zijn eind kwam: door 'vereffening'.

De Pinochet met wortels in het Donetsk-bekken herhaalt nog eens zijn recept voor een perfekte wereld maar ik denk: ze hebben onze steun nu hard nodig, onze zuiderburen. Niet de support die hen wordt opgedrongen door de Hollandes, Camerons en Ruttes. De Belgen hoeven voor mij geen 'eenheid en saamhorigheid' te tonen, welnee God beware hen en ons daarvoor. Integendeel, laat ze maar lekker verwalen en vervlamen en never the two will meet.

"België bestaat niet", zeggen ze er zelf over. Met een stralende glimlach. Die kant moet het ook op met het verenigd Europa. Het moet zo normaal worden dat we geen binnen- en geen buitengrenzen meer hebben dat we nooit meer bij dat feit -en bij die grenzen- stilstaan. Laten we een Belgische naam geven aan ons samenleven, hoe ingewikkelder des te beter. En ons verleden daarna 'vereffenen'...